ANNÁLARITARI Á ÁTAKATÍMUM — um Kristján Sigurðsson póstfulltrúa og myndlistarsögu hans, 1941–1957 er heiti fyrirlestrar Aðalsteins Ingólfssonar sem  fluttur verðurí Safnahúsinu við Hverfisgötu miðvikudaginn 1. mars frá 12 til 13.  Fyrirlesturinn er annar í röðinni í fyrirlestraröð sem Listfræðafélagið stendur fyrir nú í vor í samvinnu við Safnahúsið. Yfirskrift fyrirsestraraðarinnar er Átakalínur í íslenskri myndlist. Markmiðið er að kynna rannsóknir félagsmanna á lykiltímabilum í íslenskri list á liðinni öld þar sem átök á milli ólíkra hugsjóna og stefna voru áberandi í umræðunni.

Kristján Sigurðsson (1892–1984) var Borgfirðingur sem fluttist til Reykjavíkur á þriðja áratug 20stu aldar. Mestan hluta ævi sinnar vann hann hjá Pósti og síma, en meðfram starfi sínu tók hann virkan þátt í listalífinu í Reykjavík langt fram á sjötta áratug síðustu aldar. Hann lék á fiðlu og var einn af „postulunum tólf“ sem studdu Tónlistarfélagið með ráð og dáð. Hann tók einnig þátt í að stofna Myndlistarskólann í Reykjavík og stundaði sjálfur nám í myndlist í skólanum. Þá var Kristján um hríð formaður samtaka myndlistarnema.

Færri vissu að Kristján hélt dagbækur um myndlistarlífið í Reykjavík í hartnær tvo áratugi, sá nær allar sýningar íslenskra og erlendra sýninga á því tímabili og skráði skoðanir sínar á sýningunum, viðbrögð gagnrýnenda og annarra við þessum sömu sýningum, og eigin athugasemdir við þau viðbrögð. Kristján er því vakandi fyrir allri umræðu um myndlist í þjóðfélaginu, þ.á.m. skoðanaskiptum myndlistarmannanna sjálfra, og óhræddur við að tjá sig um það sem hann sér og heyrir á kjarnmiklu og lifandi máli. Hann er því glöggt vitni að því sem skrifað er og sagt um myndlist, svo og innbyrðis samskiptum myndlistarmanna, á einu helsta umbreytingarskeiði íslenskrar myndlistar. Frásögn Kristjáns er án efa  afar merkilegt innlegg í fræðilega umræðu um þetta skeið.

Upp úr dagbókum sínum vann Kristján handrit sem hann nefndi Þættir úr íslenzkri myndlistarsögu 1941–1957, og afhenti vini sínum Ragnari Kjartanssyni myndhöggvara til geymslu árið 1968. Aðalsteinn Ingólfsson kynnir þetta handrit og viðrar hugmyndir um útgáfu þess í heild sinni.